نودهشتیا

 

رمان : غرور کش

نویسنده : mahdiye11

ناظر: @Zeynab_

ژانر : عاشقانه 

زمان پارت گذاری : نامعلوم

هدف : زندگی، از ابتدای تولد تا اونجا که داریم آخرین نفسهامون رو می‌کشیم، به ما درس های بزرگ و کوچک زیادی میده. تاوان چیز خوبی هستش، بنظرم مثل فرصت دوم می‌مونه. یه وقتایی توی زندگی اشتباهات بزرگی می‌کنیم و فکر می‌کنیم درست ترین کار رو انجام دادیم؛ بدون اینکه بدونیم ممکنه چه آسیب هایی به دیگران برسه! شاید حتی تا مدت طولانی متوجه نباشیم اما لحظه ی تاوان دادنت که رسید هیچ راه فراری نداری، هیچوقت بخاطر خودت، کسی رو زیر پا نذار، تاوانش سنگینه، خیلی سنگین!

خلاصه : یه جایی خونده بودم غرور، شادی های آدم رو ازش می‌گیره. من مغرور نبودم اما شادی های زندگیم رو ازم گرفتن، غرور به دادم رسید.

سرپا شدم، محکم شدم، دوباره شروع کردم. برای خودم! برای زندگیم! فکر می‌کردم این لایه? غرور باعث میشه تنها بمونم و بتونم در برابر همه بایستم اما، درست زمانی که احساس می‌کردم موفق شدم.

کسی از راه رسید که شکاف عمیقی روی لایه ی غرورم انداخت، نه بخاطر مغرور بودن و موفق بودنم نه؛ چون من غرورش رو کشته بودم .

( عاقد برای بار اول خطبه عقد رو خوند، جوابی ندادم. همه چیز مرتب بود، به لب همه لبخند بود جز آقابزرگ که مثل همیشه خشک و اخم کرده؛ اما توی چشم های اونم لبخند بود.

عاقد برای بار دوم خوند، اینبار رفتم گل بیارم؟ نه! نفس عمیقی کشیدم، من فقط می‌خوام ثابت کنم که هنوز سرپا هستم.

بار سوم که خونده شد همه انتظار جواب بله داشتن. سحر بهم اجازه ی آمادگی بیشتر داد و من رو خواهان زیرلفظی کرد.

اما بار چهارم، واقعا بار آخر بود .

عاقد: عروس خانوم! بنده وکیلم ؟

سرم رو بالا بردم و توی چشم های آقابزرگ خیره شدم و

محکم اما آهسته گفتم:

- نه! )

اون روز فکر می‌کردم ماجرا تموم شده؛ اما سالها بعد سرنوشت من رو مقابل مردی قرار داد که روزی با شکستن غرورش سرپا شدم، سالها بیادش نیوفتادم؛ اما سرنوشت تاوان خورد شدن اون مرد رو با خود اون مرد از من گرفت، شاید تاوانی شیرین اما پر از ناامیدی و ناباوری!