مقدمه: من الینا دختری که عشق معشوقش را دوبار پس زد. آن کس که از همسرش و از همه مردمان شهرش برید و دور شد. گاهی دلم می خواهد، وحشــیانه غرورم را پاره کنم! قلبم را در مشت بگیرم و بفـشارم تا به راحتی بتوانم زار بزنم بر درد هایم! تنها آرزویم این است که کتابی بخوانم، آهنگ گوش کنم، عطری ببویم که به یاد کسی نیوفتم! من اینجا، دلم سخت معجزه می خواهد! من تمام غصه هایی را که خورده ام بالا آوردم. طعم بیهودگی می داد.
با عصبانیت یقه برادرم مهران رو، بین انگشت هام فشردم.
– به تو چه؟! به تو چه زندگی من؟! تو برادر من زخم خورده هستی یا اون؟!
در حالی که مچ دست هام رو گرفته بود، به چشم هام زل زد.
– من هرکاری کردم بخاطر خودت بود.
جیغ کشیدم:
– مگه ازت کمک خواستم؟!
یقه ش رو ول کردم و روم رو برگردوندم.
– اون هم چه کمکی؟! من رو فرستادی توی اون خونه، که مثلا شاعرانه ازم خواستگاری کنه؟! می دونی چه دردی کشیدم، وقتی که پشت به مردی کردم که عاشق بودم و از اون قبرستون بیرون اومدم؟!
زیر لب گفت:
– نباید جواب منفی می‌دادی؟!
تمام تنم از شدت خشونت سوخت.
– عوضی، من می تونم با دانیال ازدواج کنم؟!
فقط نگاهم کرد.
– بد کردی به من مهران.
– تو هم به دانیال بد کردی.
کلافه گفتم:
– من رو تنها بذار.
آروم گفت:
– تو داخل اتاق من هستی.
پوفی کشیدم و بیرون رفتم و با صدای آهنگی که ملینا داشت گوش می کرد، زیر گریه زدم.
به تو فکر کردم باز پر حس پرواز کو بالم؟
تو خودم گم میشم حرف مردم میشم بدحالم
پر اشک چشمام چه غریب و تنهام این روزها بی خیال فردا بدون تو دنیا بی دنیا دلتنگتم!
حالا که بارونه روی گونه هام اشک رو میرقصونه، تو نباشی زندگیم زندونه دلتنگتم جوری که هیشکی نیست
کاش برگردی، دلتنگی شوخی نیست تو نباشی دنیام زمستونه
گوش بده حرف هام رو فقط اون روزام رو میخوام و نمیگم بی رحمی، تو فقط میفهمی دردهام رو با یه لبخند سرد دیدی آخر این درد پیرم کرد؟ همه خوبن باهام اما خیلی تنهام زود برگرد دلتنگتم حالا که بارونه رو گونه هام اشک رو میرقصونه تو نباشی زندگیم زندونه دلتنگتم جوری که هیشکی نیست
کاش برگردی دلتنگی شوخی نیست تو نباشی دنیام زمستونه
