نودهشتیا

نویسنده:فاطمه رنجبر

رمان: دو خط موازی

ژانر: عاشقانه، اجتماعی

خلاصه: قصه ای از بایدها و نبایدها، مثال دو‌کفه ی ترازو که یک‌ کفه پر از عشق و وفاداری و یک کفه پر از آرزو و امید، آغشته شده به درد و دوری

داستان ما در مورد یک زندگیه رو به پایانه. زندگی ای که کفه های آرزو و امیدش پر شده از خودخواهی و غرور، فقط با تلنگری از ترازو جدا میشه تا جایی که زن و مرد قصه، راه حلی جز جدایی به ذهن شون نمی رسه؛ ولی بخاطر وجود وزنه کوچکی (بنام فرزند)که با قدرت بی نظیرش اجازه افتادن کفه ها را نمی ده اون ها همچنان به زندگی خود ادامه می دهند تا جایی که سرنوشت به قلم خدا چیز دیگه ای برای زن قصه رقم می زنه، چیزی که اون و به سر یک دو راهی قرار می ده.... 

این داستان با یکی بود یکی نبود شروع نمی شه با هر دو بودند ولی...

بخشی از رمان:

به نام خدایی که نمی بینمش ولی وجودش رو تو تک تک لحظه ها و ثانیه هام حس می کنم،به نام خدایی که حتی برای یک لحظه من و به حال خودم نذاشته و تو همه حال بی منت کنارمه. 

ساعت ایستاد، تموم شهر در سکوت فرو رفت، انگار خدا هم دلش به حالم سوخته بود.
اون هم می دونست که حق من این زندگی نیست. زندگی ای که کسل وار بگذره، بدون هیچ شور و شوقی، 
حتی گاهی توهم میزدم که عشق گوشه ای از خونه م نشسته و با لبخندی دلنشین نگام می کنه و عاجزانه ازم می خواد که کمی دیگه صبر کنم. تا زمانی که بتونه خودش رو تو وجودم قرار بده.

مطالعه‌ی رمان دو خط موازی